ประวัติความเป็นมาของสะพานบีม (Beam Bridges - Design Technology)

ประวัติความเป็นมาของสะพานบีม (Beam Bridges - Design Technology)

สะพานได้รับการสร้างโดยมนุษย์มาตั้งแต่สมัยโบราณ โดยมีการออกแบบเริ่มต้นได้ง่ายมากประกอบด้วยต้นไม้วางอยู่ในลำธารหรือแม่น้ำ กับความก้าวหน้าของอารยธรรมและวิธีการที่มีประโยชน์มากขึ้น มีการค้นพบในการสร้างสะพานที่มีพื้นฐานในการใช้ประโยชน์จากหิน, หิน, ปูนและวัสดุก่อสร้างอื่น ๆ ที่จะสร้างสะพานที่แข็งแรงมากขึ้น และในสมัยโรมันเทคนิคสำหรับการสร้างสะพานรวมเสาไม้ที่ตั้งไว้ของคอลัมน์สะพานแล้วเติมช่องว่างคอลัมน์ด้วยวัสดุก่อสร้าง สะพานที่ก่อสร้าง สร้างโดยชาวโรมันจะมีความแข็งแกร่งและมีความแข็งแรงสม่ำเสมอ หลังจากการปฏิวัติอุตสาหกรรม, ในด้านวัสดุศาสตร์มีการพัฒนาอย่างรวดเร็วด้วยการเปิดตัวของวัสดุที่มีคุณสมบัติทางกายภาพเพิ่มขึ้นและเหล็กถูกแทนที่เนื่องจากมีความต้านทานแรงดึงมากขึ้น ปัจจุบันคานหลักของสะพานที่ใช้มี 4 ลักษณะของคานคือ namely beam,arch,cntilever, และsupension

การก่อสร้างสะพานบีม
คานสะพานที่เรียกว่าเป็นสะพานคานขนาดใหญ่เป็นโครงสร้าง ที่เป็นที่นิยมในการก่อสร้างที่ง่ายที่สุดของสะพานทั้วไปมีความแข็งแกร่งและก็เป็นโครงสร้างที่เป็นของแข็งประกอบด้วยคานแนวนอน, ในการก่อสร้างสะพานท่าเทียบเรือที่ต้องทนต่อการรับน้ำหนักของสะพาน และการจราจรขนส่งของยานพาหนะการรับแรงอัดแรงดึงที่กระทำบนสะพาน ในส่วนบนของคานเนื่องจากคานเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อต้านทานการดัดและการบิดเพราะน้ำหนักบนสะพาน เมื่อมีการถ่ายแรงจากการขนส่ง การจราจรบนสะพานคาน, โหลดที่นำไปใช้บนคานจะถูกถ่ายไปยังท่าเรือ ส่วนบนของคอสะพานที่อยู่ภายใต้การบีบอัดให้สั้นลงในขณะที่ส่วนล่างอยู่ภายใต้แรงดึงจึงสามารถยืดและ lengthened โครงข้อหมุนที่ทำจากเหล็กที่ใช้ในการรับน้ำหนักคานซึ่งช่วยให้การกระจายของแรงอัดและแรงดึงได้ดีขึ้น

อนาคตของบีมบริดจ์
ในการวิจัยจะถูกดำเนินการโดยองค์กรเอกชนหลายแห่งและหน่วยงานของรัฐในการปรับปรุงเทคนิคการก่อสร้างและวัสดุที่ใช้ในการคานสะพาน การออกแบบคานสะพาน เช่น reformulated คอนกรีตที่มีลักษณะที่มีประสิทธิภาพสูง, เสริมใยวัสดุผสม,เคมีระบบป้องกันการกัดกร่อนและเป็นการศึกษาของวัสดุที่แม่นยำมากยิ่งขึ้น คานสะพานแต่ก่อนเน้นการใช้คานคอนกรีตที่รวมความต้านทานแรงดึงเหล็กสูงมากและมีคุณสมบัติในการบีบอัดที่เหนือกว่าของคอนกรีตจึงสร้างสะพานคานแข็งแรงทนทานในรูปแบบของ คานกล่องที่มีการใช้ที่ถูกออกแบบมาดีกว่าที่จะใช้ในการรับแรงบิดและสามารถทำการขยายข้อจำกัด อย่างอื่นของคานสะพาน เทคนิคที่ทันสมัยในการวิเคราะห์องค์ประกอบที่มีข้อจำกัด จะใช้ในการรองรับการออกแบบที่ดีกว่าคานสะพานที่มีการวิเคราะห์อย่างพิถีพิถันของการกระจายความเครียดและแรงบิดและแรงดัดที่อาจก่อให้เกิดความเสียหายได้